من همیشه یادم ست این ، یادتان باشد
 نیم شبها و سحرها ، این خروس پیر
می خروشد ، با خراش سینه می خواند
 گوشها گر با خروش و هوش با فریادتان باشد
مردم ! ای مردم
من همیشه یادم ست این ، یادتان باشد
 و شنیدم دوش ، هنگام سحر می خواند
 باز
این چنین با عالم خاموش فریاد از جگر می خواند
مردم ! ای مرددم
من اگر جغدم ، به ویران بوم
یا اگر بر سر
 سایه از فرّ ِ هما دارم
هر چه هستم از شما هستم
 هر چه دارم ، از شما دارم
مردم ! ای مردم
من همیشه یادم ست این ، یادتان باشد